Dudaklar çılgındır.
AÅk sokaÄında
Kalpler huzurludur.
Sevgilinin yanında
AÅıklar umutludur.
Mum ıÅıÄında
AÅk gÃŒzeldir.
ð†ðð ððð¹ð§â€ ðð ðð MuTLu oL & MuTLu KaL & MuTLu eTð†ðð ðð†ðð ð ð â€ðð†ð â€ðð â€ï»¿ð â€ï»¿ ðâ€ï»¿ ð ðâ€ï»¿ð â€ï»¿ ðâ€ï»¿ ð ðâ¢ðð¹ ðâð°ºâ °ºâ â¢~â¢â¢#â¢â¢ð~â¢â ðð†ð ðâ€ð ðð â€ï»¿ðâ€ï»¿ð ðBe HaPPY & STaY HaPPY & MaKe HaPPY ðâ€ï»¿ð â€ð ð ðâ€ðšâ ðððð¿ âªâ â¿_ðð±ð â¢ðâ â ,â¢â“ââ¢,â¢â“ââ¢, â ð ð ð ðž â ðŒâ ðž â "ðŒ ð ð ð ââ ìŒ â ð° â â ð ð ð ââ¬à®à°âªâº â ââ¢, ð ,,â¢â ð ð±ð ð `ââ¢,,â¢`â â ,â¢â“ââ¢,â¢â“ââ¢, â ââ¢,` ð ,,â¢â ð `ââ¢,,â¢`â â¿â±â¢â®â¡â€ââ¢â°â¿ ðð âœðð ððâœðð ðð✠ðð â¿â±â¢â®â¡â€ââ¢â°â¿
Dudaklar çılgındır.
AÅk sokaÄında
Kalpler huzurludur.
Sevgilinin yanında
AÅıklar umutludur.
Mum ıÅıÄında
AÅk gÃŒzeldir.
Babalar en kutsal varlıklar olan Annelerin gölgesinde kalan gizli kahramanlardır…!
Evin en öksÃŒzÃŒ babalardır, en yalnız, en kimsesizi, herkese kimse olurken. Evin direÄi olurken kendisi direksizdir, dayanacaÄı kimsesi pek yoktur. ÃÃŒnkÃŒ o hep gÌçlÃŒ olmak zorundadır. O zayıf olamaz ÃÃŒnkÃŒ o kahramandır, o gÌçsÃŒz olamaz ÃÃŒnkÃŒ o kahramandır, o aÄlayamaz ÃÃŒnkÃŒ o kahramandır, hep kahraman olmak, öyle kalmak zorundadır. Yoksa silebilir herkes onu. KÌçÌmser, erkekten bile saymaz.
Batan gemiyi en son terk eden baba iken, uçan bir balonda, fazla aÄırlıkların atılması aksi halde balonun dÃŒÅme ihtimalinin olduÄu anlarda, aileden ilk atılacak kiÅi babadır.
Hayatını ailesine adasa da, ne eÅine ne de çocuklarına yaranabilir tam anlamıyla. Kimsesi kalmaz zaten memleketi belli olduÄunda. Hani sormuÅlar ya adama nerelisin diye. O da demiÅ henÃŒz evlenmedim diye. Ne ilk ailesine,ne de yeni ailesine yaranamaz, arada kalır.
Aile içi yetmez gibi, hep annelik yÃŒceltilir onun yanına ayıp olmasın diye babalık da eklenir. Anneler gÃŒnÃŒnÃŒn bÃŒtÃŒn ihtiÅamına, Åatafatına, her yerde vurgulanması ve insanları harekete geçirmesine raÄmen, babalar gÃŒnÃŒ unutulur, ya da babalar gÃŒnÃŒnde hatırlanır ve öylesine geçiÅtirilir.
Evin dıŠkapı mandalı gibidir çoÄu zaman. Evin en yalnızıdır.Bu yÃŒzden en son babalar duymaz mı? Ya saklanır, ya yalan söylenir ya da paylaÅma gereÄi duyulmaz. Bunda elbet hoÅgörÃŒsÃŒ az babanın da suçu ve katkısı vardır ama yine de ne yapsa yaranamaz, yakınlaÅamaz. Belki çocuklarıyla yakınlaÅmak ister ama malum ataerkil kurallar, toplum baskısı, utanç duygusu buna engel olur, ne sevdiÄini gösterebilir ne de sevilmek istediÄini…
Babanın aile de en sevdiÄi birey kadındır, eÅidir. EÅinin ise en sevdiÄi çocuklarıdır, kendisi deÄil. En bÃŒyÃŒk aÅk evliliklerinde bile, sevgilisi doÄum yaptıÄında bir anda artık sevgilisi deÄil, anne olur, kendine biçtiÄi en bÃŒyÃŒk rolÃŒ olur sevgilisi.
Baba en çok anneyi sever, anne en çok yavrusunu sever, yavrusu ise en çok eÅini sever, eÅi ise en çok yavrusunu sever. Bu böyle devam eder durur, hayatın kanunu gereÄi.
Bir yeri acıyan çocuÄun hiç babam dediÄini duydunuz mu? Babası yanındayken bile anam demez mi?
İyi bir iÅi olması gerekir, zengin olması gerekir. Ãocuklar bile birbirlerini heyecanlandırmak için, iki kiÅinin omuzlarında daha fazla ileri gitmek için, bakalım kimin babası daha zengindir, derler.
Anne ya da çocuklar iÅsiz olabilir, kimse bunu çok görmez onlara. Ama baba iÅsiz olamaz. DÃŒÅÃŒnÃŒn erkek çalıÅır kadın ev hanımı ise sorun yok ama tersi durumda erkekten bile sayılmaz. Evin geçimini karÅılamak zorundadır, hem de Åartlar ne olursa olsun. DıÅarıda onca karÅılaÅtıÄı kötÃŒlÃŒk ve gÌçlÃŒklerle uÄraÅırken, eve gelip sıÄınmak, salmak isterken kendini, evde eÅinin kaprislerini çekmek, çocukların sorunlarıyla uÄraÅmak zorunda kalır.
Belki aÄlamak ister onların yanında, onlarla… Yapamaz…!
Evin Åerefini, evin namusunu korumak zorundadır.
Yıllarca dıÅarıda deli gibi çalıÅırken, bebekken hiç bÃŒyÃŒmeyeceÄini dÃŒÅÃŒndÃŒÄÃŒ yavrularının deÄiÅtiÄini bile fark edemez, birey olduklarını. Ona baÄımlı iken onlar, bir anda baÄımsızlıklarını ilan etmeye baÅlarlar, kÌçÌk bir hayal kırıklıÄıyla karÅılar, yapacak bir Åey yoktur.
Bizim gibi toplumlarda, erkek evladından çok kızına deÄer veren, her Åeye raÄmen onun için her Åeyini feda eden babaların önÃŒnde sevgiyle eÄiliyorum.
Sizler bÌyÌk insanlarsınız
Bunca zorluÄuna raÄmen Baba olabilmiÅ tÃŒm özel ADAMlara ithaftır….!!!!
Dudaklarında bal olmak vardı; bugÌn
Sustu lal oldu gönlÌm
Bir gelincik çiçeÄi gibi narin ve incesin
Hayalimde, dÃŒÅÃŒmde gönlÃŒmdesin
Sımsıcak, NaR-ı aÅK
YÃŒreÄim yare köÅk
Her gÃŒn doÄar içime
Bu gÃŒn baÅka
BugÃŒn NaR-ı aÅK doÄdu yeniden aÅka
Ãiçekler açsın rengarenk
Umutlar pırıl pırıl
Dereler Åırıl Åırıl
Hani bir bir tohumlarını diktiÄin. O çeÅit çeÅit çiçekler. Birde çiçek soÄanları her biri tomurcuklanmaya baÅladı. Rengarenk açacak. İki gÃŒn sonra iÅte o gÃŒn; var ya mutluluÄun baÅladıÄı ilk gÃŒn. Evet yıllar geçse de o gÃŒn ilk gÃŒn olacak. Ãiçeklerimiz gÃŒllerimiz o gÃŒn açacak. Kalbimiz mutluluktan uçacak.
Fatihin İstanbul’u fethettiÄi gÃŒn.
AÅk gözlerinde bir inci tanesi
Dudaklarında aÅk alevi
Saçlarında sam yeli
Ellerimden tut uçur beni
Sarılıp öpeyim bir tanesi
BarıŠbir gÌle benzer ince ve nazik.
GÌvercine benzer özgÌr ve havalı
Suya benzer berrak ve temiz.
BarıŠmutluluktur.
Kimseyi ÃŒzmez.